Drie overwinningen op rij. Een ongekende luxe. Een droomstart. De roodwitten
schoten onder Marc Helderman, de nieuwe trainer-coach, uit de startblokken.
Nu de vaart erin houden.
Trotse koploper in 4D. Voor het eerst sinds mensenheugenis. Wie had dat vooraf durven denken? Toegegeven: we zijn pas een paar weken onderweg. En het voetbal kan beter. Maar je kunt ook zeggen, en dat klinkt een stuk optimistischer, dat er nog veel ruimte voor verbetering is.
Een paar eerste, voorzichtige conclusies voor het huidige seizoen zijn al wel te trekken: de selectie is in de breedte gegroeid (zeker als Sander Nijmeijer en Umrah Cetintas binnenkort terugkeren), elke linie is versterkt met een (jonge) aanwinst en de van een lange blessure teruggekeerde Nick Kortstee zorgt op de rechterflank voor veel dreiging.
Dat alles bij elkaar zorgde reeds voor tien doelpunten, een moyenne van meer dan drie per wedstrijd. Juist het scoren was één van de euvels in de voorbije seizoenen. Op dat gebied was de ploeg te afhankelijk van Nick van Gurp en in iets mindere mate Erik Schonewille.
Sportpark De Bosrand in Windesheim vormde een tikje surrealistisch decor zo zonder toeschouwers, op een enkeling na die vanachter een heg toekeek. Het was jammer voor Jan en Arie Veldman, Louis van Gurp, Jos Nijboer en alle andere trouwe Wijthmen-supporters, dat ze de overwinning bij de aartsrivaal niet met eigen ogen konden aanschouwen. Bovendien misten ze een spannende derby. Met ook nog eens zes doelpunten; een aantrekkelijk schouwspel in dat opzicht.
VSW en Wijthmen begonnen (wat al te) onstuimig, kregen beide binnen enkele minuten een gele kaart te incasseren, waren behoorlijk aan elkaar gewaagd en speelden - zoals dat bij een lekkere derby past - op het scherp van de snede.
Met in de beginfase een iets makkelijker voetballende thuisclub, die zich echter vergaloppeerde met een foute terugspeelbal. De jonge Max Spijkerman bewees zich zijn eerste derby als goaltjesdief: 1-0.
Dat werd meteen de ruststand, omdat Mark Schonewille aan de andere kant een bal voor de doelijn weghaalde. De aanvoerder, soms wel eens te nonchalant ogend, vormde met Dylan Fidder, een robuust centrum van de verdediging. Met opnieuw een goede Max Beernink daarachter steunde Wijthmen op een degelijk blok. Dat echter niet kon voorkomen, dat VSW na rust op 1-1 kwam door een afstandsschot van zijn sterspeler Joey Platenkamp.
De roodwitten reageerden per omgaande met een schot op de lat van Nick van Gurp, die later geblesseerd moest uitvallen.
Het was mooi, dat Erik Schonewille Wijthmen weer op voorsprong hielp met een goede kopbal uit een hoekschop. De altijd hard werkende linker spits kon die opsteker goed gebruiken na een stroeve competitiestart. Zijn naaste collega in de aanval, Max Spijkerman, bleek ook nog eens een koele kikker door een toegekende strafschop (na een overtreding op Nick Kortstee) op rustige wijze in de hoek te mikken.
VSW moest en ging va banque spelen, Wijtmen verdedigde manhaftig en kreeg kansen in de counter. De ingevallen Nebi Özturk had de beslissing op zijn schoen. Vrij voor het doel belandde de bal via de VSW-doelman op de paal. Het was nu aan zijn eveneens ingevallen broer Ömer om de zege in veilige haven te schieten, nadat VSW in blessuretijd nog op 3-2 was gekomen. Ömer bewees -niet voor het eerst - dat je een vrije trap met een gerust hart aan hem kunt overlaten en zorgde voor de eindstand van 2-4. Hij was daarmee alweer de achtste (!) individuele speler op de lijst van doelpuntenmakers dit seizoen.
De opstelling: Max Beernink, Stefan Klei, Mark Schonewille, Dylan Fidder, Sven Poppe, Wouter Klei, Nick van Gurp (Nebi Öztürk), Jari Dunnink, Nick Kortstee (Stan Noordman), Max Spijkerman (Ömer Öztürk) en Erik Schonewille.
De foto's zijn gemaakt door Caroline Eenkhoorn
