In memoriam: Erik Kroes

Over één vraag hoefde de leider van ons tweede zich in lengte van jaren niet druk te maken: wie vlagt er vandaag? Want Erik was de constante factor van het elftal. De man van weinig woorden, opgeleid als timmerman en groot liefhebber van carnaval, was er altijd. Op één zaterdag in het seizoen na. Dan ging hij met zijn kameraden op pad.

Op wedstrijddagen verscheen hij bijna onopvallend op Sportpark De Elshof en vertrok hij even stilletjes. Tussendoor genoot hij op zijn eigen manier van het samenzijn en samen nazitten. Hij was een karakteristieke figuur langs de lijn. Vaak met pet op het hoofd en met één hand in de zak lette hij op buitenspel en ingooi. Zijn beslissingen als vlagger stonden nooit ter discussie. Op vragen van de scheidsrechter, of ieder ander, antwoordde hij meestal met een kort joa of neu.

Erik Kroes werd enorm door zijn voetballende vrienden in het veld gewaardeerd. Toen Marcel Bosch stopte als leider verzuchtte Erik: ‘Misschien moet ik er nu ook maar mee ophouden’. De spelers reageerden onmiddellijk en unaniem: Erik moest blijven. En hij bleef. Als Hoonhorster bij Wijthmen.

Het stond al een tijdje in de agenda om Erik uitgerekend vandaag (20 november) te verrassen. Een afvaardiging van het bestuur zou bij hem op bezoek gaan om stil te staan bij zijn 25-jarig (!) jubileum als grensrechter. Het mocht er niet van komen.

Het bestuur van VV Wijthmen